Birthday

Τα γενέθλια κάνουν καλό στην υγεία.

Απ' ό,τι έχει αποδειχθεί όσο περισσότερα γενέθλια κάνεις,
τόσο περισσότερο ζεις.

Διάσημες Φράσεις

Waaaaaaaaaaah!

(Bruce Lee)

.

Finally, the coach explains

Logisch-Philosophische Abhandlung

Για όσα δεν μπορεί να μιλά κανείς θα πρέπει να σωπαίνει.

Ludwig Josef Johann Wittgenstein

Is me

-ισμοί.
Υπάρχουν τόσοι πολλοί και όλοι έχουν ένα κοινό: θέλουν να πιστέψεις αυτό που λένε. Χρόνια τώρα με περικυκλώνουν διάφοροι. Κομμουνισμός, τροτσκισμός, σοσιαλισμός,φιλελευθερισμός, καπιταλισμός, βουδισμός, ισλαμισμός, ταοϊσμός, μηδενισμός, σουρεαλισμός, κυβισμός, μοντερνισμός, μεταμοντερνισμός, ρομαντισμός, πολιτισμός, φασισμός, εγωισμός, ντανταϊσμός, φουτουρισμός, διαλογισμός, θετικισμός,πνευματισμός, υπνωτισμός, πραγματισμός, ανθρωπισμός, ορθολογισμός, εμπειριοκρατισμός, ηδονισμός και χιλιάδες -ισμοί ακόμα.

Ποτέ δεν πίστεψα σε κανέναν.
Μάλλον γιατί κανείς δεν μπορεί να με κάνει να πιστέψω στον εαυτό μου. Αλλά και να μπορούσε δεν θα το έκανε, γιατί ποιος ο λόγος ύπαρξής του μετά;

Καλώς υπάρχουν οι -ισμοί.
Το πρόβλημα δεν είναι η ανεπάρκεια τους.
Δε ονλι πρόμπλεμ ις μι.

Is me.

Science Fiction

Poor David

Όποια μέρα βρέχει, τσακωνόμαστε.

...
...
...

Πάλι καλά που δεν ζούμε στην Αγγλία.

Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό.
Τυχαίο αποκλείεται να είναι πάντως.

Ίσως να προκαλείται ασυνείδητα επειδή όταν γνωριστήκαμε ήταν κατακαλόκαιρο. Τότε που ο ήλιος κατεβαίνει πολύ χαμηλά και σουλατσάρει αργόσυρτα πάνω από την Αθήνα, αναγκάζοντάς μας να παίρνουμε το δρόμο για τις παραλίες, εκεί δηλαδή που ό,τι συμβαίνει είναι απροσδόκητο, πέρα από κάθε ελπίδα.

Νιώθω ευτυχισμένος που τη γνώρισα. Είμαστε πολύ όμορφα μαζί, κάνουμε πράγματα μαζί, αλλά και ο ένας για τον άλλο, πράγματα που έχουν ξεχάσει να κάνουν τα ζευγάρια.

Αρκεί να μη βρέχει. Όποια μέρα βρέχει τσακωνόμαστε.

Ίσως πρέπει να φύγουμε από τη χώρα του κατακαλόκαιρου
και να μεταναστεύσουμε μόνιμα στη χώρα του παντακαλόκαιρου.

Είναι μια λύση.

OΠΑΠ

Ομορφο, Πετυχημένο, Αθλητικό Παλικάρι.

Κι αν σου κάτσει;

H Ωραία Κρεμασμένη

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια Ωραία που κοιμόταν. Όρθια.
Για χρόνια ολόκληρα.

Όλο αυτό τον καιρό, Αυτός, κάθε μέρα έπαιρνε κι άλλη.
Για βόλτα. Με το άσπρο του άλογο.

Κι αυτή περίμενε κι αυτός δεν πήγαινε.

Την είχε κρεμάσει.

Τέικ φάιβ

Μιλούσε ένα μείγμα ελληνικών και αγγλικών με τον τρόπο που τα μιλούν οι Έλληνες μετανάστες στην Αστόρια και τη Μελβούρνη. Δεν μιλούσε σαν κάτι ψωνισμένους διαφημιστές που πετάνε κι ένα meeting ή ένα concept και ψαρώνεις ένα πράγμα, απλά υποκρινόταν ότι δεν ξέρει την αντίστοιχη ελληνική λέξη λόγω της αγγλοσαξονικής παιδείας του. Αποτέλεσμα, κάθε λίγο και λιγάκι άκουγες μια αγγλική χωρίς λόγο. Μιλούσε πάντα με Βρετανική προφορά που στο τελείωμα των λέξεων είχε κάτι από Αγουλινίτσα. Αυτός ήταν ο προϊστάμενός μου.

Και σήμερα, "έπρεπε να είχα τελειώσει" όπως πολύ συχνά μου έλεγε. Κοστολογήσεις. Το χειρότερό μου. Ποτέ δεν ήμουν καλός με τους αριθμούς. Να πουλήσω, ναι. Όταν όμως έπρεπε να κάνω τα κόστη, να τα συμφωνήσω πρώτα μαζί του κι έπειτα με την οικονομική διεύθυνση πάθαινα κατάθλιψη. Γι' αυτό το ανέβαλα συνεχώς, γι' αυτό καθυστερούσα συστηματικά, γι' αυτό με κατσάδιαζε καθημερινά. Σημειωτέον, το γεγονός ότι αφήνω τα κόστη για την τελευταία στιγμή ήταν η πρώτη εντύπωση που είχε για μένα και ως γνωστόν ποτέ δεν έχεις μια δεύτερη ευκαιρία για μια καλή πρώτη εντύπωση.

Με λίγα λόγια με αντιπαθούσε. Αυτή τη φορά είχα καθυστερήσει πάλι, όχι πολύ βέβαια γιατί είχα κάνει όλη αυτή την άχαρη δουλειά μέσα σε δέκα λεπτά. Μπαίνω στο γραφείο του, ήταν στο facebook και εργαζόταν σκληρά.
"Τα κόστη" του λέω.
"Την προηγούμενη φορά ήταν ένα mess" μου λέει με τα μάτια στο facebook.
(Θα την φάει την σφαλιάρα σκέφτομαι).
"Μια χαρά ήταν" του λέω.
"Δεν ήταν" μου λέει.
"ΕΝΙΓΟΥΕΪ" του λέω "τώρα είναι".
"Xμμ... Θέλω να τα ξανακοιτάξεις" μου λέει με την ηλίθια προφορά του. "Τake five" και γυρίζει και με κοιτάζει με αυτό το ύφος που λέει "τώρα σε καψωνάρω και δεν μπορείς να μου πεις και τίποτα γιατί είσαι κότα".

Τον κοιτάζω. Βράζω.
Με κοιτάζει. Χαμογελά χαιρέκακα.

"Τέικ φάιβ εσύ" του λέω και του τα δείχνω κιόλας, μήπως και δεν κατάλαβε.

Απόλυση

Είναι η μόνη λύση.